db-519 Dank / Thanks

(c) pixabay(dot)com

db-519 NL-ENG

DANK

Ze waren weer even talrijk, bemoedigend en overweldigend: de grote stroom felicitaties ter gelegenheid van mijn verjaardag. En toch opnieuw een blijde verrassing, en uniek. Zoveel mensen, zoveel meeleven, in zoveel talen, uit zoveel landen. Onwerkelijk, maar waar!

Heel hartelijk DANK daarvoor!

Het doet goed. Middellijk put ik er kracht uit om verder te gaan op de onbegrepen, zware weg. Ook om erover te blijven schrijven.

Niet voor de likes, de oh’s of de ah’s. Maar voor stemmelozen in de marge, als een spiegel voor de middenmoot en een signaal aan de top.

Daarenboven als dienaar van hét WOORD.

ENG

THANKS

It was again so numerous, encouraging and overwhelming: all the congratulations for my birthday. And even yet afresh, another happy surprise, and unique. So many people, so much compassion, in so many languages, from so many countries. Unreal, but true!

THANK you very much for all that!

It does good. Mediately, I draw strength therefrom to continue on the misunderstood, heavy road. Also to keep writing about.

Not for likes, ohs or ahs. But for the voicelessness in the margin, as a mirror for the middle range and a signal to the top.

Furthermore as minister of thé WORD!

db-518 41

(c) pixabay(dot)com

db-518 NL-D

41

’t Was me het jaartje weer wel. Gevoelsmatig méér afgrond(en) dan grond onder de voeten gehad. Daardoor ook een moeilijke verhuizing achter de kiezen, en nog zoveel meer – waaronder een rotsblok van jewelste in m’n spreekwoordelijke rugzakje…

Bij dat alles ook héél véél gekregen. Ik heb er sinds de pastorie van Maartensdijk niet meer zo netjes bijgezeten zoals nu. Veel DANK aan allen die daaraan een bijdrage hebben geleverd – in woord, daad, gebaar en gebed!

Bovenal, en da’s bij al de depressieve diepten (en verzoekingen) een wonder: tot hiertoe gedragen en gespaard. Uit Hoogsterhand heden een nieuwe (ver)jaardag gekregen!

DEUTSCH

41

Es war wieder so einem Jährchen. Instinktiv hatte es mehr Abgründe als Boden unter den Füßen. Deswegen liegt auch ein schwieriger Umzug hinter mir, und noch viel mehr – ein massiver Felsbrocken im sprichwörtlichen Ruckpäckchen inklusive…

Bei all dem habe ich aber auch sehr viel (Geschenkt) bekommen. Seit dem Pfarrhaus Maartensdijks damals, habe ich nicht mehr so ​nett gewohnt wie jetzt. Vielen DANK an alle, die dazu beigetragen haben – in Wort, Tat, Geste, Gebet!

Vor allem, und bei all den depressiven Tiefen (und Versuchungen) ist das ein Wunder: bis hierher getragen und geschont. Aus Höchsterhand heute ein neuer Jahrestag bekommen!

db-517 Thomas (7/12)

(c) pixabay(dot)com

db-517 NL

Thomas (7/12)

Wat was hij op die vrijdag veel kwijtgeraakt: zijn Heere en Meester. Het Paasevangelie was voor hem te groot. Nooit zou hij het geloven! Tenzij hij Zijn handen en zijde zou zien en voelen…

Toen de Levende voor hem stond, leed zijn ongeloof schipbreuk en kon hij alleen nog maar antwoorden: ‘mijn Heere en mijn God.’

Ondanks zichzelf – en dankzij het lijden, sterven en de opstanding van zijn Meester – kreeg Thomas (weer) zicht op Hém, Die hem nooit uit het oog verloren of losgelaten had.

Aan Thomas’ vasthoudende Heere, God en Zaligmaker, beveel ik de juli-jarigen hartelijk aan. Proficiat!

db-515+516 pride

(c) pixabay(dot)com

db-515+516 (NL)

pride

’t Is niet alleen de dwaas met z’n boos gemoed (Psalm 14:1 ber.) die mij ervoor doet terugdeinzen om trots te zijn. Méér nog het feit dat ik zo anders ben dan mijn goede Schepper het oorspronkelijk, volmaakt bedoelde.

Door de zondeval (Genesis 3) leef ik in een gebroken, onvolkomen, zondige werkelijkheid. Ben ik niet de volmaakte man die ik, voor mijn Schepper en mijn naaste, zou behoren te wezen. Gaat m’n weg niet over rozen, maar doornen, distels, met raadsels, rafels, en depressies.

Anderen (met eender of alternatieve gebrokenheid, of zelfs met balk in eigen oog) geeft dat beslist GÉÉN vrijbrief om mij daarom voor ‘t hoofd te stoten, op ‘t hart te trappen, of met de pressie in wanhoop doen ont-aarden…

Maar ik, ik ben niet trots omdat ik ‘zo’ ben. Heb ook niets te vieren. Wel te dragen, en te vragen:

“Heere, God van Noach,

en van de boog die gezien wordt in de wolken,

laat om Jezus’ wil:

géén trots, maar een nederig gemoed,

géén dwaze hovaardij, maar arm-makende genade,

géén ijdele fierheid, maar Uw Kracht in zwakheid,

géén (zonde)schuld, maar vergeving,

géén ondanksloon, maar ware dankbaarheid,

ook over mij (en ons) Uw reddingscepter zwaaien.”

db-514 Bartholomeus 6/12

(c) pixabay(dot)com

db-514 NL

Bartholomeus (6/12)

Zijn afkomst wijst op het leven buiten het paradijs. Als ‘zoon van Tholmai’ (Tholmai betekent ‘ploeger’) zal hij geweten hebben hoeveel zweet het kostte om te ploegen voor uiteindelijk een stukje brood (vgl. Gen. 3:19).

Misschien dat ook de jarigen van juni zich daarin wel herkennen. Druk, druk, druk…. op, in en met de aarde. Wat vergt dat véél, ook bij het ouder worden. En een paradijs(je) wordt ’t nooit…

Gelukkig volk, wat – met Bartholomeus – mag weten van dat andere land. Voor mensen die (geestelijk) uitgeploegd raakten. Bereid door de sterke Hand van Israëls Ontfermer.

Juni-jarigen: van harte toegewenst!

Filippus (5/12)

bron: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Rubens_apostel_philippus.jpg

db-513 NL

Filippus (5/12)

Afkomstig uit het ‘vishuis’ (betekenis van Bethsaida), zal hij heel wat vis verhandeld hebben zien worden. Echter, wat onder en door de handen van Zijn Meester geschiedde, zoals de wonderbare spijziging (Joh. 6:1-12), was van een andere orde.

Toch zal dat in Filippus’ leven niet het grootste wonder geweest zijn. Dat was het feit dat de Heere Jezus hem vond, wegriep uit het ‘vishuis’ en dat Hij ook zijn Heere, Meester en Heiland wilde zijn.

Zó gevonden te worden, aan en uit Zijn Hand te leven, dat wens ik ook de jarigen der meimaand van harte toe. Proficiat!

db-512 Als de Hemel naar beneden komt…

db-512 NL

Als de Hemel naar beneden komt…

Dan is het laatste glas getapt, de laatste bal getrapt en de laatste grap gegrapt. De laatste preek besproken, de laatste klok gegoten, en de laatste pijl geschoten.

Dan gaat álles op slot. Voorgoed. Van hof tot horeca. Met huis en haard. Van Godshuis tot afgodstempel.

Alles zal vergaan.

Dan heffen de armen van geest, de treurenden, de reinen van hart het hoofd op. Een schare, niet te tellen – uit alle geslachten, talen, volken en natiën – wordt dan door de Hemel Thuisgehaald.

Dan is Gods Deur gesloten. Ben ik al binnen of nog buiten….?

db-511 Jakobus en Johannes (3+4/12)

db-511 NL

Jakobus en Johannes (3+4/12)

‘Boanérges’ (zonen des donders), heeft de Heere Jezus deze twee zonen van Zebedeus genoemd. Volgens de kanttekeningen op de Statenvertaling (bij Markus 3:17) was dit ‘vanwege hun bijzonderen ijver en doordringende kracht in het prediken.’

Met de jaren kunnen wij aan ijver en kracht heel wat inboeten. Soms door desillusies en ontgoocheling, soms omdat de krachten ‘gewoon’ minder worden.

Dat de jarigen van maart en april, evenals deze twee apostelen, dicht bij de Bron zouden mogen leven, en uit Hem kracht zouden mogen putten, ook voor het nieuwe levensjaar.

Enigszins verlaat, maar alsnog van harte proficiat!

db-510 ‘s-Hertogenbosch / Herzogenbusch

db-510 (NL-D)

’s-Hertogenbosch

Toen ik er, eergisterenochtend, voor het eerst wakker werd, voelde het allerminst als een dag van bevrijding. Immers, depressies en mentale gebrokenheid maakten deze verhuizing onontkoombaar.

Aangewezen op (meer) professionele hulp. Vanwege het leven als outcast – nota bene in een (formeel) veilige kerk…

Het boek krijgt een nieuw hoofdstuk, de geschiedenis een wending? We zullen het zien, Deo volente. Want niet de hertog, noch de emeritus, maar de Heere regeert. Ook over Den Bosch.

Hem zij de ere: zoals het was in den beginne, en heden, en altoos, ‘et in saecula saeculorum.’*

* Latijn: ‘en in de eeuwen der eeuwen.’

DEUTSCH

Herzogenbusch (’s-Hertogenbosch)

Als ich da, vorgestern, zum ersten Mal aufwachte, fühlte es sich gar nicht nach einen Tag der Befreiung an. Depressionen und mentaler Gebrochenheit machten ja, diesen Umzug unumgänglich.

Angewiesen auf (mehr) professioneller Hilfe. Wegen des Leben als Outcast – wohlbemerkt in einer (formell) sicheren Kirche…

Das Buch bekommt ein neues Kapitel, die Geschichte eine Wende? Das werden wir wohl sehen, Deo volente. Denn nicht der Herzog, noch der Emeritus, sondern de Herr herrscht. Auch über Den Bosch.

Ihm sei die Ehre: wie es war im Anfang, jetzt und immerdar, „et in saecula saeculorum.“*

* Latein: ‚und von Ewigkeit zu Ewigkeit.‘

db-509 Zeven

db-509 NL

Zeven

Of het wel veilig was? Daar had ik zo mijn twijfels over, maar juist daarom moest het. Van Hogerhand gedrongen. De naaste ten nutte – gebonden aan Schrift en belijdenis.

Formeel bleek het veilig. Niemand waagde zich eraan conform Matth. 18:15.

Informeel brak een hel los, vol geschreeuw, intimidatie, leugen en bedrog. Eigen werken des duivels (vgl. HC zondag 43).

En die formele veiligheid dan? Die keek weg toen ik – tegen kerk- en scheppingsorde in – gekielhaald werd…

Dat ik in die zeven jaren niet verging, dank ik alléén aan de Heere, Die vasthield – zelfs toen ik overmand werd door de( )pressie.