Het Hoofd van de ene heilige, katholieke (=algemene) Christelijke Kerk is in de hemel, aan de Rechterhand des Vaders met ere en heerlijkheid gekroond: het Lam Gods, Dat dood geweest is, maar leeft tot in alle eeuwigheid.
Hij is het énige Hoofd van de triomferende Kerk in de hemel, de strijdende Kerk op aarde, én van de komende Kerk. Deze laatste zijn zij die, naar Gods verkiezend welbehagen, in de tijd nog zúllen worden toegebracht tot Zijn Gemeente.
Welgelukzalige Kerk!
Geen paus van Rome. En ze raken zelf ook ‘paus’ af.
De tijd dat de aarde ‘t voortbracht op Gods spreken (op de 3e, 5e en 6e dag van de eerste week) ligt zo’n zesduizend jaar achter ons. Sinds de zondeval zijn er doornen, distels, is er ‘zweet des aanschijns,’ vloek en dood.
Maar wat in den beginne was, en nog is, is de afhankelijkheid van de Heere, de hemelse Landman.
Wie nu een (politieke) kleur (of zwart) verwacht, vergist zich. De pijl van het ene perspectief ligt verder. Verder terug én verder vooruit. Geen armoedig verduisterd verstand of filosofische ‘common sense.’
Maar: ‘vrees God en onderhoudt Zijn geboden, want dit betaamt allen mensen.’ (Pred. 12:13b).
Die Weg heeft perspectief, omdat er Dageraad aan verbonden is. Van al het andere geldt dat het wegen des doods zijn – huiveringwekkend!
Maar Hij, de God van Israël, maakt de Weg des levens bekend: Jezus Christus. Dat Zijn Woord heden, morgen en in der eeuwigheid ons hart vervulle en onze stem besnare.
—-
DEUTSCH
Perspektive für Deutschland (3)
Wer nun eine (politische) Farbe (oder Schwarz) erwartet, täuscht sich. Der Pfeil der einzigen Perspektive liegt weiter. Weiter zurück únd weiter vorwärts. Keineswegs armselig verfinstertes Verstand oder Philosophischer ‚common sense.‘
Sondern: „Fürchte Gott und halte Seine Gebote; denn das gehört allen Menschen zu.“ (Prediger 12,13b).
Dieser Weg hat Perspektive, weil Morgenröte daran verbunden ist.
Alles andere, so wird offenbar werden, sind Wege des Todes – eine höllische Perspektive!
Er aber, der Gott Israëls, macht den Weg des Lebens bekannt: Jesus Christus. Es möge Sein Wort heute, morgen, und in Ewigkeit unsere Herzen erfüllen, und unsere Stimmen besaiten.
Kon de vorige keer, linksom, een partijnaam genoemd worden, rechtsom durf ik dat niet.
Een (gelukkig) kansloze links-extreme splinterpartij noemen (die slechts in één deelstaat op het stembiljet staat) zal nog geen stemmen of zetels opleveren.
Maar het even perspectiefloze blauw (bruin omrand en wie weet hoe bruin verzengd…?) wat als ‚alternatief‘ gepresenteerd en schrikbarend vaak omarmd wordt, wens ik geen naam te geven.
Of toch deze: voor de revolutie en tegen het Evangelie. Want komt het in de grondslag niet op hetzelfde neer?
Toch is dat niet het laatste woord. Er ís perspectief, ook voor Duitsland.
———
DEUTSCH
Perspektive für Deutschland (2)
Konnte ich das letzte Mal, linksherum, Parteiname nennen, rechtsrum traue ich mir das nicht zu.
Eine (glücklicherweise) chancenlose linksextreme Splitterpartei (die nur in einem Bundesland antritt) nennen, bringt ihnen keine Stimmen oder gar Sitze.
Aber das ebenfalls perspektivlose blau (braun umrandet, und wer weiß wie braun versenget….?) was ‚alternativ‘ präsentiert und erschreckend oft umarmt wird, will ich keinen Name geben.
Es sei denn: für die Revolution und gegen das Evangelium. Denn läuft es, wenn man es recht betrachtet, grundsätzlich nicht auch darauf hinaus?
Trotzdem sei das nicht das letzte Wort. Es gíbt eine Perspektive, gar für Deutschland.
Na 11, 22 en 33 volgen vandaag twee vieren. Samen opgeteld is de uitkomst acht, maar achter elkaar gezet vormen beiden het getal vierenveertig, oftewel de leeftijd die ik thans bereiken mag.
Gegeven goed, onverdiend verkregen, ja, zelfs tegen verdienste in: genadetijd!
Gedacht ik 11 en 22 naast de Maas, 33 aan de Elbe, dit keer is het nabij de Dusse. Ogenschijnlijk een wereld van verschil, maar waar het écht op aankomt, belijdt de dichter van Psalm 44 in vers 5a: ‘Gij Zelf zijt mijn Koning, o God (…)’
Eerst dan is de uitkomst werkelijk goed – ook met twee vieren.
Hoeveel harten verscheurd, levens verwoest, beschadigd of getekend?
En dan blijven de wrede eerste vredesverstoringen sinds 2014 nog buiten beschouwing, waaronder de bezetting van De Krim en het neerschieten van vlucht MH-17.
Vandaag verjaart de oorlog in Oekraïne. Maar da’s eigenlijk veel te algemeen gesteld.
Opvallend is dat het juist Duitse media zijn die het onophoudelijk accurater verwoorden: de Russische aanvalsoorlog tégen Oekraïne.
Een aanval op een broedervolk. De wereldgeschiedenis is er vol mee sinds Genesis 3 (en 4). En de stem van het bloed schreeuwt van de aardbodem naar Omhoog.
Om het gelijk maar te vereenvoudigen: vijftien. Op z’n Romeins: XV. Zoveel jaar ligt het ongeluk van 11-01-2008 achter mij. Sedertdien stempelen de gevolgen de dagen/nachten van m’n leven.
Ik zou er weleens even vanaf willen. Zomaar een dag of wat. Maar beperkingen houden geen vakantie. Ze verzwaren ‘slechts’ je koffers!
Regelmatig lonkte diep het méér-dan-even er vanaf…. Ontboezemingen die een depri-emeritus niet sieren. Beschamende vruchten van eigen akker.
Desondanks niet vergaan: lankmoedig bewaard, gespaard door Gods goedheid.
Dat ‘vroom’ opschrijven is gemakkelijker dan rekenen met Romeinse cijfers. Want zonder Hem merkt (ook) dominee ‘t Zijne zelfs niet op.
We begonnen er de felicitatieronde in januari mee en sluiten er nu mee af. Overigens niet zonder een hartelijke gelukwens aan de laatste ‘verjarenden’ van 2022.
Zij, en wij die met hen gespaard werden in het land der levenden, kregen weer een heel jaar uit de Hand van de Schepper en Onderhouder van ons leven. Wat hebben we met al die genade-tijd gedaan?
Voor anderen werd het eeuwigheid: oneindig wél of oneindig wee…
Op de drempel van oud en nieuw wens ik alle lezers een vredige jaarwisseling, een goede rustdag en Zegen voor anno Domini 2023.
