Categorie: NL

db-566

IIIIIIIIIIIIIII

Om het gelijk maar te vereenvoudigen: vijftien. Op z’n Romeins: XV. Zoveel jaar ligt het ongeluk van 11-01-2008 achter mij. Sedertdien stempelen de gevolgen de dagen/nachten van m’n leven.

Ik zou er weleens even vanaf willen. Zomaar een dag of wat. Maar beperkingen houden geen vakantie. Ze verzwaren ‘slechts’ je koffers!

Regelmatig lonkte diep het méér-dan-even er vanaf…. Ontboezemingen die een depri-emeritus niet sieren. Beschamende vruchten van eigen akker.

Desondanks niet vergaan: lankmoedig bewaard, gespaard door Gods goedheid.

Dat ‘vroom’ opschrijven is gemakkelijker dan rekenen met Romeinse cijfers. Want zonder Hem merkt (ook) dominee ‘t Zijne zelfs niet op.

db-565

 “Aaltij wè” (12/12)

We begonnen er de felicitatieronde in januari mee en sluiten er nu mee af. Overigens niet zonder een hartelijke gelukwens aan de laatste ‘verjarenden’ van 2022.

Zij, en wij die met hen gespaard werden in het land der levenden, kregen weer een heel jaar uit de Hand van de Schepper en Onderhouder van ons leven. Wat hebben we met al die genade-tijd gedaan?

Voor anderen werd het eeuwigheid: oneindig wél of oneindig wee…

Op de drempel van oud en nieuw wens ik alle lezers een vredige jaarwisseling, een goede rustdag en Zegen voor anno Domini 2023.

db-564

DANK

Opnieuw een jaar vol wederwaardigheden, maar ook veel meeleven, zorg en hulp. In menigerlei vorm, van bekenden, onbekenden (via het fonds) en ook middels de ondersteuningsbijdrage van de HHK.

Menselijk gesproken hield het op de been, de fiets, de weg en het spoor. Letterlijk en overdrachtelijk.

Ondertussen maanden zorgprofessionals tot forse strepen in de toch al zo ‘lege’ agenda. Dagindeling en -besteding moesten op een ander/lager pitje. Onregelmatig overtrekkende depressies en extreme vermoeidheid onderstreepten dat.

Hartelijk dank voor al het toezien op, omzien naar en opzien voor mij. Onverdiend verkregen onder&uit Gods sparende, dragende, verdragende en bewarende Hand.

db-563

Hamvraag

Een gedeelde voordeur. Wellicht dat ´t op de Veluwe kan, maar in Brabant kun je er nog geen beenham achterlaten, wanneer de bewoner (voor wie deze eigenlijk bestemd is) niet thuis is.

Het overkwam mij, of eigenlijk: onze voordeur. Want van de ham ontbrak bij mijn thuiskomst elk spoor. Nu hoop ik maar, dat er ergens iemand smakelijk gegeten heeft!

Al is de gedeelde Bossche voordeur (bij zes sociale-huur appartementen) niet de meest handige plek om iets onbeheerd achter te laten, toch sta je raar te kijken…

Deze hamvraag zal wel altijd onbeantwoord blijven. Maar ’t gebaar telt – waarvoor dank!

db-562

-as

Je mag het wel op je hoofd strooien (rouw-teken) als dhr. Messi ‘het’ voor je is. Evenzo allen die ‘hun zaligheid en welvaart bij de heiligen, bij zichzelf of ergens elders zoeken’*¹ en niet bij Christus alleen.

Het Kindeke kwam zonder wereldbeker of zwart-gouden gewaad op de aarde. Voor Hem géén plaats in Qatar, Amsterdam, Moskou, Washington of Bethlehem. Evenmin in ons aller hart of leven.

Maar de Hemel máákt plaats: in doeken gewonden, neergelegd in de kribbe.

Om de treurigen Sions te beschikken: “sieraad voor as, vreugdeolie voor treurigheid, het gewaad des lofs voor een benauwden geest; (…) opdat Hij verheerlijkt worde.”*²

_____

*¹ Heidelbergse Catechismus, Zondag 11, vraag 30.

*² Jesaja 61:3.

db-545

Bossche streetart (6/12)

De foto moest over. Maar nog komt het straatportret van ‘de ijzeren vrouw’ (naar het gelijknamige Bossche stadsmeer) niet echt uit de verf.

Overdoen – je zou het met een levensjaar(dag) ook weleens willen doen. Soms lijkt het terugkijkend nergens op. Mislukt in deze grauwe, rauwe, buiten-paradijselijke werkelijkheid. Door eigenhandig gek(r)onkel en dat van de naaste.

Maar overdoen is onmogelijk. Levenstijd is éénmalig.

Er is genade nodig om verloren, verkwistte en verspilde tijd vergeven te krijgen. Die genade wens ik de jarigen van juni van harte toe. Deze houdt langer stand dan streetart of ‘de ijzeren vrouw’. Want eeuwig!

db-544 NL

‘Belangerijk’

Bijna had ik geklikt, maar die extra ‘e’ in ‘belangerijk’ viel me gelukkig op tijd op. Het was dus géén email van mijn overheid, maar spam, leugen en bedrog. Met het oog op diefstal misschien? Om gegevens of geld bij elkaar te harken?

Normaal gesproken is zo’n mailtje beslist géén honderd woorden waard. Want meestal is het overduidelijk fake – nep – of belandt het automatisch al in het spam-filter. Maar omdat deze verdacht echt leek, deze blog.

Ter waarschuwing!

Mocht je deze mail ook krijgen en wil je er toch iemand in doen delen? Stuur het dan door naar valse-email@mijn.overheid.nl

db-542 NL

Bossche Noordpool (5/12)

Met het stijgen van de temperatuur werd het op de Bossche Noordpool ook steeds groener in de meimaand. Je zou het niet verwachten, maar dit idyllische plekje bevindt zich bínnen de bebouwde kom van de Brabantse hoofdstad.

Elk jaargetijde ziet het er weer anders uit. Soms groen, soms wit of grauw, dan koud, warm of met stromen hemelwater overgoten. Zo bont als het leven zelf dus.

Alles op z’n tijd. Of beter gezegd: op Zijn tijd.

Dat besef, alsmede Zijn trouw en zorg, wens ik alle jarigen van mei toe – van de Noordpool tot en met Antarctica!

_{(c) pixabay (dot) com}

db-539

VIII-baan

Eindeloos lijkt de traumatische achtbaan waarin ik, woorden gevend aan het onuitsprekelijke, terechtkwam.

Uit menig schijnvroom hart (k)welden kwade gedachten, doodslagen, boosheden, bedrog, lastering, hovaardij en onverstand op.

Aan wal schreeuwden beste stuurlui, dat ik het schip (ook) maar moest verlaten. Alsof dat een optie is als je van een ongelukkige kerkelijke arbeidsongeschiktheidsvoorziening afhankelijk bent…

Acht jaar achtbaan. Met gebreken en tekorten.

Een wonder – géén verdienste – dat ik ondanks alle pressie, modder én depressies niet voorgoed uit de bocht gevlogen ben.

_____

Link naar het coming-out artikel van destijds:

https://www.rd.nl/artikel/558893-zwijg-niet-langer-over-homoseksualiteit

db-534

Stemwijzer?

Nooit eerder stond er zoveel ‘links’ bovenaan. Van schrik meteen online maar een andere stemhulp geraadpleegd, maar de uitkomst bleef onveranderd link(s)…

Wat nu?

Eer ik mijn kruisje ter linkerzijde zet, zullen de binnenstadse Dieze, de Maas en het Máximakanaal toch wel moeten opdrogen…

Er is namelijk één ander Kruis wat links verhinderd: dat van de levende Christus.

Als ik bij Hem te rade ga, zal ik nooit vóór de dood kunnen kiezen. Evenmin voor de lobby’s, hobby’s of de hypes van de dag – linksom noch rechtsom.

Wees daarom, ook lokaal, wijzer dan mijn stemwijzer: vergeet de Gekruisigde niet!