db-462 (NL-D)
Voor stoelen en banken preken…
Afgelopen zondag stond ik voor zo’n lege kerk. Op de noodzakelijke (ambtelijke/logistieke) vertegenwoordiging na, was er geen mens bij aanwezig. Daar sta je dan in een leeg Godshuis, voor lege stoelen en houten banken. Een onwerkelijke, ontnuchterende en beklemmende werkelijkheid.
Toch was het goed in Gods Huis. Niet omdat ik wist dat de techniek het Woord bij de gemeente thuis bracht, maar vooral vanwege het Woord Zelf.
Het eerste kruiswoord stond centraal: “Vader, vergeef het hun; want ze weten niet wat ze doen.”
Een tere aanspraak en een bewogen voorspraak. Richtinggevend in tijden van crisis.
–
DEUTSCH
–
Predigen für Stühlen und Bänke…
Letzen Sonntag stand ich vor so einer leeren Kirche. Bis auf den notwendigen (amtlichen und logistischen) Vertretung war kein Mensch dabei. Da stand ich also in ein leeres Gotteshaus, vor leeren Stühlen und hölzernen Bänke. Eine unwirkliche, ernüchternde und beklemmende Wirklichkeit.
Nichtdestotrotz war es gut im Hause Gottes. Nicht nur weil ich wusste dass die Technik das Wort zu der Gemeinde daheim brachte, sondern vor allem wegen des Wortes Selber.
Predigttext war das erste Kreuzwort: „Vater, vergib ihnen; denn sie wissen nicht was sie tun!“
Eine zärtliche Anrede, und bewegte Fürsprache. Wegweisend, auch in Krisenzeiten.